کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۲

چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید

غمّازی کرد و پرده بروی بدرید

در زخم شکنجه اش چنان تنگ کشید

کش ازین ناخنان همه خون بچکید