کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۹۸

هر سوخته کو شادی عالم خواهد

پیوند خود آن عارض خرم خواهد

گر زانکه غمی برویت آمد نشگفت

غم نیز وصال نیکوان هم خواهد