کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۰

تیغ تو که لب تا لب او دندانست

دندان اجل در لب او پنهانست

در چشم حسودت ار چه آبی تنگست

بسیار جهانگیرتر از طوفانست