کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۶

از هر چه بدو میل دل غافل ماست

جز حیرت و حسرت چه دگر حاصل ماست؟

سبحان الله همه خوشیهای جهان

گویی که ز بهر ناخوشی دل ماست