کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶

شمعم که زمن هست اثر غم پیدا

شد سوز دلم زچشم پر نم پیدا

زآن نیست مرا سوز زماتم پیدا

کم گریه و خنده نیست از هم پیدا