امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۶

هر شاه که داشت دولت و بخت جوان

هر دو یله کرد و خود برون شد زمیان

ایزد چو تو را کرد شهنشاه جهان

هر دو به تو داد وگفت جاوید بمان