هلالی جغتایی » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۱

یار، هر چند که رعنا و سهی قد باشد

گر به عشاق نکویی بکند بد باشد

مقصد اهل نظر خاک در توست، بلی

چون تو مقصود شوی، کوی تو مقصد باشد

آن‌که در حسن بود یک‌صد خوبان جهان

حسن خلقی اگرش هست یکی صد باشد

الف قد تو پیش همه مقبول افتاد

این نه حرفیست که بر وی قلم رد باشد

موی ژولیده من بین و وفا کن، ور نه

سبزه بینی که مرا بر سر مرقد باشد

گفتمش دل به خم زلف تو در قید بماند

گفت دیوانه همان به که مقید باشد

حد کس نیست، هلالی، که شود همره ما

زانکه این مرحله را محنت بی حد باشد