ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۳

ماییم که بی هیچ غمی دم نزنیم

یک دم به مراد خویش بی غم نزنیم

صدبار شبی بود که صد خار فراق

بر دیده زنیم و دیده بر هم نزنیم