ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲

ز آن درد که آن دیده روشن دارد

چشمم ز برای او گهر می بارد

آن درد اگر غمزه او بگذارد

چشمم به مژه ز چشم او بر دارد