ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹

لاله به کرشمه بر چمن می خندد

در باغ شقایق و سمن می خندد

در خنده بین که با تنگدلی

همچون لب آن تنگ دهن می خندد