ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸

لاله زدم باد صبا می خندد

گویی لب و لعل دلربا می خندد

ای دوست بگویم که چرا می خندد

بر کوتاهی عمر ما می خندد