سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

عشقت جگرم خورد و بدل روی آورد

رنگ از رخ من برد ز تو بوی آورد

پای از در تو باز نگیرم که مرا

سودای تو سر گشته دراین کوی آورد