مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۵

می گویمت ای سعادت ای نیک پسر

در باب هنر کوش تو ای جان پدر

وین مایه بیندیش که از بهر هنر

بر تیغ گهی بینی و بر نیزه کمر