مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲

بودم صنما چو رفته هوشان همه شب

وز آتش اندوه تو جوشان همه شب

با لشگر هجران تو کوشان همه شب

رخساره خراشان و خروشان همه شب