مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

عشق تو بلند و صبر من پست چرا

روی تو نکو و خوی تو کست چرا

می خواره منم دو چشم تو مست چرا

پیش تو لبم بوس تو بر دست چرا