فرخی سیستانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

پیوسته مرا همی نمایی بیداد

وانگاه ز من چشم همی داری داد

تو پنداری که با تو من باشم شاد

زین دستخوشی منت که آگاهی داد