صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۶۰۵

برد تا رنگ حیا را باده از رخسار او

آنچه بسیارست گلچین است در گلزار او

طره دستار او همسایه بال هماست

پادشاهی کرد گل بر گوشه دستار او