صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴۹۲

می‌تراود وحشت از بوم و بر کاشانه‌ام

دارد از چشم غزالان حلقه در خانه‌ام

دام زیر خاک سازد سیل بی‌زنهار را

بس که باشد گرد کلفت فرش در کاشانه‌ام