صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۷۵

ساده لوحان که بدآموز به صحبت شده اند

غافل از جنت دربسته خلوت شده اند

به خوشی چون گذرد عمر بنی آدم را؟

که ز پشت پدر آواره ز جنت شده اند