صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۶۹

ز هر نهال به قد سرو اگر زیاده بود

نظر به قامت رعنای او پیاده بود

حریص بیش ز اندازه رزق می طلبد

همیشه لقمه مور از دهن زیاده بود