صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۴۲

زهرست بی تبسم شیرین شراب تلخ

با بخت شور چند توان خورد آب تلخ

بی می نیم شکفته، همانا بریده اند

همچون پیاله ناف مرا با شراب تلخ