شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱۳

انگشت زنان بر در جانان رفتیم

پیدا بودیم باز پنهان رفتیم

گوئی که برفت نعمت الله ز جهان

رفتیم ولی به نور ایمان رفتیم