شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۶

توحید دگر باشد و الحاد دگر

خود بنده دگر باشد و آزاد دگر

ار شکّر شیرین سخنی می گویم

خسرو دگری باشد و فرهاد دگر