شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۵

بر خاک درش هر که مقامی دارد

در هر دو جهان جاه تمامی دارد

یاری که بود به عشق او بدنامی

بدنام مگو که نیک نامی دارد