رضی‌الدین آرتیمانی » رباعیات » رباعی شماره ۵۷

فریاد که سبحه در کفم شد زنار

افسوس که یار عاقبت شد اغیار

گفتم که بهیچ کار هرگز نایم

چیزی نبودکه او نباشد در کار