اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۷۲ - پریدن از سر بامی به بامی

پریدن از سر بامی به بامی

نبخشد جره بازان را مقامی

ز نخچیری که جز مشت پری نیست

همان بهتر که میری درکنامی