فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۱

از صحبت خلق سخت دلتنگ شدم

وز دمها چون آینه در زنگ شدم

بس نام نکوی بی مسمی دیدم

از نام نکوی خویش در ننگ شدم