فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸

با رب تو مرا به خواهش من مگذار

جان را به هوای طاعت تن مگذار

جان صاف کش میکده تقدیس است

معتاد صفا به دردی من مگذار