فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶

شادم که غمت همره جان خواهد بود

عشقت با دل در آن جهان خواهد بود

هجران تو با کالبدم خواهد ماند

وصل تو حیات جاودان خواهد بود