فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰

ای فیض بسی موعظه گفتی بعبث

در گوش نکردی درو سفتی بعبث

نوری بدل کسی نمی‌بینم من

بس خانهٔ تاریک که رفتی بعبث