فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲

در عهد صبی کرد جهالت پستت

ایام شباب کرد غفلت مستت

چون پیر شدی رفت نشاط از دستت

کی صید کند مرغ سعادت شستت