عطار » مختارنامه » باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات » شمارهٔ ۱۷

گر زهد کنی سوز وگدازت ببرد

عُجْب آورد و شوق ونیازت ببرد

زنهار به گرد من مگرد ای زاهد

کاین رندِ قلندر از نمازت ببرد