عطار » مختارنامه » باب چهلم: در ناز و بیوفائی معشوق » شمارهٔ ۷

از بس که تو خود به خویشتن مینازی

یک لحظه به عاشقی نمیپردازی

با پشت خمیده همچو چنگی شدهام

تا بوک چو چنگ یک دمم بنوازی