عطار » مختارنامه » باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد » شمارهٔ ۲

کس از می معرفت ندادست نشان

کز عین نشان بروست وز عین عیان

آن می به قرابه سر به مهرست مدام

مردم به قرابه می برآرند زبان