عطار » مختارنامه » باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق » شمارهٔ ۱۰

ما هر ساعت ذخیرهٔ جان بنهیم

تا آن ساعت که از غم جان برهیم

خود را شب و روز همچو پروانه زشوق

بر شمع همی زنیم تا جان بدهیم