عطار » مختارنامه » باب نوزدهم: در ترك تفرقه گفتن و جمعیت جستن » شمارهٔ ۱

تا هیچ پراکنده توانی بودن

حقّا که اگر بنده توانی بودن

از یک یک چیز میبباید مردن

تا بوک بدو زنده توانی بودن