عطار » مختارنامه » باب پنجم: در بیان توحید به زبان تفرید » شمارهٔ ۸

ای آن که بلی گوی الست از مایی

در هر دو جهان بلند و پست از مایی

بندیش که ما ترا چو ماییم همه

به زانکه تو خویش را، چو هست از مایی