عطار » مختارنامه » باب پنجم: در بیان توحید به زبان تفرید » شمارهٔ ۷

ماییم که جز درگهِ ما درگه نیست

گرچه همه ماییم کسی آگه نیست

از خود تو به صد هزار فرسنگی دور

وز هستی ما، تا به تو، مویی ره نیست