مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۹۰

زاهد بودم ترانه‌گویم کردی

سرفتنهٔ بزم و باده‌خویم کردی

سجاده‌نشین باوقاری بودم

بازیچهٔ کودکان کویم کردی