مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۷۵

ای دوست که دل ز دوست برداشته‌ای

نیکوست که دل ز دوست برداشته‌ای

دشمن چو شنیده می‌نگنجد از شوق

در پوست که دل ز دوست برداشته‌ای