مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۶۴

آنی که بر دلشدگان دیر آئی

وانگاه چو آئی نفسی سیر آئی

گاه آهو و گه به صورت شیر آئی

هم نرم و درشت همچو شمشیر آئی