مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۴۱

ما مردانیم نشسته بر تنگ دره

مائیم که شیر و گرگ بر ما گذره

با فقر و صفا به هم درآمیخته‌ایم

چون درگه ارتضاع آن میش و بره