مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۷۱

سر رشتهٔ شادیست خیال خوش تو

سرمایهٔ گرمیست مها آتش تو

هرگاه که خوشدلی سر از ما بکشد

رامش کند آن زلف خوش سرکش تو