مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۳۶

بیدل من و بیدل تو و بیدل تو و من

سرمست همی شدیم روزی به چمن

عمریست که من در آرزوی آنم

کان عهد به یادآوری ای عهد شکن