مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۸۶

گر صبر کنی پردهٔ صبرت بدریم

ور خواب روی خواب ز چشمت ببریم

گر کوه شوی در آتشت بگدازیم

ور بحر شوی تمام آبت بخوریم