مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۷۹

گردان به هوای یار چون گردونیم

ایزد داند در این هوا ما چونیم

ما خیره که عاقلان چرا هشیارند

وانان حیران که ما چرا مجنونیم