مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۰۸

چون تاج منی ز فرق خود افکندیم

اینک کمر خدمت تو بربندیم

بسیار گریستیم و هجران خندید

وقت است که او بگرید و ما خندیم