مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۴۰

ای کرده ز نقش آدمی چنگی ساز

جانها همه اقوال تو از روی نیاز

ای لعل لبت توانگری عمر دراز

یک هدیه از آن لعل به قوال انداز