مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۱۰

گفتم بنما که چون کنم بمیر

گفتم که: شد آب روغنم گفت بمیر

گفتم که شوم شمع من پروانه

ای رو تو شمع روشنم گفت بمیر