مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۶۲

یاریکه مرا در غم خود می‌بندد

غمگینم از آنکه خوشدلم نپسندد

چون بیند او مرا که من غمگینم

پنهان پنهان شکر شکر می‌خندد